نامه شهاب حسینی به اصغر فرهادی

حیرت محققان نجوم از شیء اسرار آمیز در نزدیکی سطح خورشی

حضور «ستاره مرگ» در فاصله بسیار نزدیک با سطح خورشید باعث حیرت محققان نجوم شده است.

در تصاویر تلسکوپ مدارگرد ناسا یک شیء تاریک و در اندازه یک سیاره دیده می‌شود که در فاصله‌ای بسیار نزدیک از سطح خورشید در حال حرکت است و مانند آن به نظر می‌رسد که توسط یک لوله در حال سوخت‌گیری از خورشید است.

این ستاره اسرارآمیز تاریک که شبیه «ستاره مرگ» در فیلم علمی- تخیلی جنگ ستارگان است، پس از نزدیک شدن به سطح خورشید و سوخت گیری در فضا ناپدید شد.

انتشار این تصاویر توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا باعث حیرت محققان شده است. محققان فیزیک نجومی در حال بررسی چگونگی و علت شکل گیری این شیء عجیب در نزدیکی سطح خورشید هستند.

«هالی گیلبرت» محقق فیزیک خورشیدی در مرکزفضایی گودارد ناسا تأکید می‌کند: در هنگام فوران‌های خورشیدی مواد به سطح باز می‌گردند و به نظر می‌رسد که شیء خارجی در حال حرکت در نزدیکی سطح خورشید است.

همچنین برجستگی‌هایی در سطح خورشید وجود دارند که تاج خورشیدی نامیده می‌شوند که در بیرون فضای داغ خورشیدی وجود دارند و برخی محققان معتقدند که شیء دیده شده در تصاویر ناسا ممکن است یکی از تاج‌های خورشید باشد.

سفر درون یک کرم‌چاله چه‌جوری است ؟

سال‌هاست که فیزیک‌دانان نظری و نویسندگان علمی‌تخیلی، ایده کرم‌چاله و تونل‌های میان‌بر در چارچوب فضازمان را برای سفرهای کوتاه بین نقاط دوردست عالم می‌پرورانند، اما سفر درون یک کرم‌چاله واقعا چطور است؟

به گزارش نیوساینتیست، اندرو همیلتون، اخترفیزیک‌دان دانشگاه کلرادو در باولدر موفق شده انیمیشنی از سفر درون یک کرم‌چاله بسازد که به ادعای خودش نزدیک به آن چیزی است که یک فضانورد در آینده دور خواهد توانست هنگام سفر درون کرم‌چاله مشاهده کند.

گربه شرودینگر

اصل عدم قطعیت هایزنبرگ دیدگاه ما را نسبت به رویدادهای آینده و نحوه پیش گویی رویدادها از طریق قوانین علمی به کلی دگر گون ساخت. این مطلب در دهه بیست، هایزنبرگ‏، اروین شرودینگر و پل دیراک را بر آن داشت تا مکانیک را بازسازی نمایند. آنها براساس اصل عدم قطعیت، نظریه جدیدی بنام مکانیک کوانتومی تدوین نمودند. در این نظریه، ذرات دارای وضعیت و سرعت مجزا و در عین حال مشاهده ناپذیر نیستند. بلکه آنها دارای حالت کوانتومی اند که ترکیبی از وضعیت و سرعت می باشد.

به طور کلی مکانیک کوانتومی، برای یک مشاهده، نتیجه ای واحد را پیش بینی نمی کند. بلکه مجموعه ای از احتمالات را مطرح می سازد و درجه احتمال هریک را مشخص می کند. این بدین معنی است که اگر سیستمهای مشابه بسیاری را در شرایط مساوی اندازه گیری کنیم، در می یابیم که تعداد معینی سیستم در حالت A و تعدادی دیگر در حالت B و... قرار دارند. اما برای یک سیستم منفرد هیچگاه نمی توان گفت که این سیستم پس از اندازه گیری در کدام حالت قرار خواهد گرفت.

چرا ستارگان هیچ گاه به هم نمی خورند؟

خورشید ما در قسمت معمولی کهکشان راه شیری قرار گرفته است. نزدیک ترین ستاره به ما پروکسیما قنطورس در 2/4 سال نوری از ما قرار دارد. میانگین فاصله ی ستاره ها در این محدوده کهکشان 5 سال نوری است.

ولی در خوشه های کروی که تراکم ستارگان زیاد است، چی؟ تلسکوپ هابل به دانشمندان امکان می دهد تا تراکم ستاره ها را در مرکز کهکشان به طور صحیح تعیین کنند. M15، محدوده ای از راه شیری است که در آنجا تراکم ستارگان 75 میلیون برابر تراکم ستارگان ناحیه ی اطراف خورشید است. در محدوده M15 فاصله ی بین ستارگان 013/0 (سیزده هزارم) سال نوری یا 860 واحد نجومی بین ستارگان است 

(یک واحد نجومی برابر میانگین فاصله ی زمین و خورشید است). بسیاری از کهکشان ها مانند M31 در آندرومدا، M33 در صورت فلکی مثلث و کهکشان راه شیری، در مرکز خود دارای تراکم بسیار زیاد ستارگان هستند. میانگین فاصله ی ستارگان در این محدوده ها 13/0 سال نوری است. یکی از اقمار کهکشانی آندرومدا به نام M32 در مرکز خود دارای تراکم بسیار زیاد ستارگان است طوری که تراکم ستارگان در این محدوده 08/0 سال نوری یا 500 واحد نجومی است.
حتی در چنین ناحیه هایی که تراکم ستارگان زیاد است برخورد بین ستارگان به ندرت اتفاق می افتد. در مرکز خوشه های کروی ستارگان پُرجرمی وجود دارند که از برخورد دو ستاره ی کم جرم به وجود آمده اند.
در هر 10000 خوشه ی کروی یک ستاره ی پُرجرم دیده می شود که نشان می دهد برخورد بین ستارگان حتی در جاهایی که تراکم آنها زیاد است به ندرت اتفاق می افتد.